Απόψε γυρνάω στα παλιά τα λημέρια, η μοίρα με φέρνει σ' εσένα..

Και ανυπομονούσα να ρθει η Πέμπτη . Ανυπομονούσα όχι επειδή θα σε συναντούσα (γιατί κάτι τέτοιο δεν είχε προγραμματιστεί) αλλά επειδή ήξερα ότι θα βρεθείς στον παράδεισό μας . Σε ένα μέρος καθαρά δικό μας . Που με καμία άλλη δεν είχες πάει και που με καμία άλλη δεν πρόκειται να πας. Στο μέρος που κάναμε ατελείωτες βόλτες και συζητούσαμε,που μάθαινα λίγο ακόμα τον χαρακτήρα σου , που σε ερωτευόμουν λίγο ακόμα. Ήξερα ότι την ώρα που θα έλυνα παραστάσεις με απόλυτες τιμές εσύ θα βρισκόσουν εκεί . Και θα θυμώσουν . Εγώ το γνώριζα εδώ και καιρό ότι θα βρεθείς εκεί την Πέμπτη . Αλλά το έπαιξα ανήξερη όταν μου το πες. Δεν ξέρω τι επιζητούσες όταν μου το ανακοίνωσες . Δεν περίμενες φυσικά να σου πω θα κάνω κοπάνα και θα ρθω εκεί , να είμαστε πάλι οι δυο μας όπως το καλοκαίρι γιατί ο Παναγιώτης περίσσευε .
Το βράδυ της Τετάρτης δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου . Αναρωτιόμουν αν έπρεπε να ρθω χωρίς να σας το πω δείχνοντας έτσι το πόσο ερωτευμένη ήμουν ακόμα μαζί σου . Κατέληξα ότι όχι δεν θα το έκανα. Έτσι κι αλλιώς δεν είχα ''πρόσκληση''. Έφτασε η Πέμπτη . Πώς να λύσεις παραστάσεις όταν ξέρεις ότι ο άνθρωπος που αγαπάς είναι τόσο κοντά σου κι εσύ δεν μπορείς να τον δεις ; Κι όμως ένα τηλεφώνημα άλλαξε τα πάντα . Και μέσα σε 1 ώρα είχα βρει δικαιολογία και ήρθα εκεί . Έτρεχα στο δρόμο καθώς ήθελα να φτάσω το γρηγορότερο κοντά σου , να κερδίσω λίγο χρόνο ακόμα μαζί σου .
Έφτασα . Το κλίμα παραδόξως δεν ήταν αμήχανο . Σε αυτό βοήθησε και η παρουσία του Παναγιώτη και σιγά σιγά όλα κύλισαν κανονικά . Ήσουν τόσο ..εσύ! Ακριβώς ο,τι ερωτεύτηκα . Ανακουφίστηκα . Δεν άλλαξες . Χάνεσαι μέσα στις παρέες σου αλλά ευτυχώς δεν άλλαξες . Είσαι ίδιος. Μου έφυγε όλο το άγχος μου με το που μιλήσαμε . Ζούσα καθαρά τη στιγμή . Έτσι έπρεπε να γίνει ρε γαμώτο . Εξ αρχής έπρεπε να έρθω . Ήταν της μοίρας ρε παιδάκι μου . Ήταν το σωστό . Το δίκαιο .
Πέρασα πολύ ωραία . Αυτό το μεταξύ φιλίας και έρωτα υπήρχε στην ατμόσφαιρα αλλά λιγάκι εξασθενημένο .

Μου έλειψες πολύ. Περπατήσαμε στα ίδια δρομάκια όπως τότε . Μία αύρα με κυρίευε . Κάναμε μαλακίες , γελάσαμε . Ήμασταν οι εαυτοί μας . Έβγαλες την καλή σου πλευρά κάτι που δεν κάνεις συνήθως . Μεταξύ φιλίας και έρωτα .

Κι έρχομαι ρε γαμώτο και αναρωτιέμαι . Πώς γίνεται να μην ένιωσες τίποτα απολύτως για μένα ..Πώς γίνεται να ήταν λάθος αυτά που ζήσαμε τότε ...Πώς γίνεται να μπέρδεψες τα φιλικά με τα ερωτικά συναισθήματα σου . ΠΩΣ ;;; Πως γίνεται 3 μήνες να τα μπέρδευες ε; πως..

Δεν ξέρω τι ζητάω από σένα πλέον. Ύστερα το βράδυ  μιλήσαμε κανονικά . Ούτε άγχος είχα,ούτε τίποτα . Θα σε επισκεφτώ το καλοκαίρι στο νησί σου. Περιμένω πώς και πώς .
Θέλω να μιλάμε . Το έχω ανάγκη .Έχω ανάγκη να επιθυμώ να μην τελειώσει η βόλτα μαζί σου , η συζήτησή μας .

Μου λείπεις εσύ σαν άτομο , σαν χαρακτήρας , σαν προσωπικότητα , σαν φίλος , σαν μεταξύ φιλίας και ερωτά . Θέλω να ξαναρθείς να μ'αγαπήσεις αληθινά όπως εγώ . Να ξαναρθείς όπως τα χελιδόνια που λέει και το τραγούδι . Και να φέρεις την άνοιξη και το καλοκαίρι που τόσο μας ανήκει .

Γομολάστιχα-Σιδηρόπουλος 
Είχες το βλέμμα της αγάπης που 'χει σβήσει , μα εγώ κοιτούσα δυο ματάκια νευρικά.

Μη μου γυρίζεις την πλάτη σου εγώ για την πάρτη σου είμαι τρελός
Και δεν έχω λιμάνι από εσένα άλλο να πλησιάσω.

Μην ξαναρθεις απ'την δουλεια δεν το αντεχω, δεν το μπορω να σ'αντικρισω φιλικα..

Είναι ώρες που δεν σε σκέφτομαι καθόλου . Που ξεχνιέμαι στην καθημερινότητα . Που ακόμα και να επιχειρήσει το μυαλό μου να σε σκεφτεί , αμέσως αλλάζει σκέψη . Γενικά όταν έρθουν τέτοιες καταστάσεις κάθομαι με τις ώρες και κάνω τον απολογισμό μου. Στην προκειμένη περίπτωση δεν το κάνω . Δεν ξέρω το γιατί όμως. Το αποφεύγω ή δεν μου βγαίνει ακόμα ; Βασικά όχι , ξέρω τι είναι . Δεν έχω δεχτεί ακόμα το τέλος . Δεν έχω δεχτεί ότι χάθηκε ο,τι είχαμε . Αυτό το μεταξύ φιλίας και έρωτα . Θέλω να σε δω . Αυτό είναι ο,τι χρειάζομαι πραγματικά . Ξέρω ότι μια συνάντηση θα μου φτιάξει τη μέρα . Απ'το πρωί θα ξυπνήσω χαρούμενη , με έναν κόμπο στο στομάχι , με λίγο άγχος .
Όμως πρέπει να δεχτώ ότι δεν θα υπάρξουν συναντήσεις . Τουλάχιστον προγραμματισμένες.

Μου λείπεις ρε γαμώτο .  Ήσουν τόσο διαφορετικός . Με έκανες να γελάω , να περνάω καλά . Να σε σκέφτομαι με τις ώρες . Είσαι πολύ καλός άνθρωπος . Ήσουν ειλικρινής μαζί μου . Το λέω και το πιστεύω . Θέλω να είμαστε όπως παλιά . Να μην μπορώ να σου θυμώσω . Πάντα να με τουμπάρεις . Να , τέτοια θέλω . Να μου κάνεις παράπονα , να τσακωνόμαστε για τις διαφορετικές απόψεις μας . Να προσπαθώ να σε πείσω ότι κάνεις λάθος . Να είμαι ταυτόχρονα η ''μαμά'' σου που σε προσέχει . Γιατί πραγματικά θέλω μόνο το καλό σου . Να είσαι καλά και να καταλάβεις που μπλέκεις . Είναι κρίμα ρε γαμώτο να μην είσαι στη ζωή μου . Γιατί τα κάναμε έτσι ; Ξέρω πότε είσαι πραγματικά ευτυχισμένος και πότε όχι. Τώρα πιέζεσαι και θα ξεσπάσεις .  Εγώ σε παρακολουθώ από μακριά . Δεν μπορώ να σταματήσω να νοιάζομαι για σένα .


Σ'αγαπάω πολύ γι'αυτό που είσαι και για αυτά τα γαμημένα καρδιοχτύπια που νιώθω όταν σε συναντάω . Γι'αυτά τα πόδια που κόβονται όταν σε κοιτάζω στα μάτια . Γι'αυτές τις αγκαλιές που θέλω να σου δώσω όταν μου μιλήσεις . Για όλα όσα δεν μπορώ να κρατήσω μέσα μου όταν σε βλέπω να φεύγεις . Γιατί τότε είναι που γυρνάω και θέλω να σου πω μην φεύγεις , θέλω να μιλήσουμε , θέλω να μιλήσουμε για τότε , να μου πεις την αλήθεια για το τι ένιωσες και πότε .

Από το αδιάρρηκτο εμείς 
στο ηπίως διερρηγμένο εγώ κι εσύ . 
Από το εγώ κι εσύ 
στο βιαίως αποκομμένο εγώ 
και στο αντίπαλο εσύ
κι από κει 
στο απειλητικό αυτός 
και στο δυσοίωνο αυτή.
Κι ύστερα ...
σπασμένο κλαδάκι ,εγώ
                     κι εσύ ...τι;

Έλα στ' όνειρο μου-Κατσιμιχαίοι
Μικρό καλοκαίρι , κρυφή πυρκαγιά βαθιά μες στην καρδιά μου τώρα καις
Μικρό καλοκαίρι , κρυφή πυρκαγιά βαθιά μες στην καρδιά μου σιγοκαίς..