Μην ξαναρθεις απ'την δουλεια δεν το αντεχω, δεν το μπορω να σ'αντικρισω φιλικα..

Είναι ώρες που δεν σε σκέφτομαι καθόλου . Που ξεχνιέμαι στην καθημερινότητα . Που ακόμα και να επιχειρήσει το μυαλό μου να σε σκεφτεί , αμέσως αλλάζει σκέψη . Γενικά όταν έρθουν τέτοιες καταστάσεις κάθομαι με τις ώρες και κάνω τον απολογισμό μου. Στην προκειμένη περίπτωση δεν το κάνω . Δεν ξέρω το γιατί όμως. Το αποφεύγω ή δεν μου βγαίνει ακόμα ; Βασικά όχι , ξέρω τι είναι . Δεν έχω δεχτεί ακόμα το τέλος . Δεν έχω δεχτεί ότι χάθηκε ο,τι είχαμε . Αυτό το μεταξύ φιλίας και έρωτα . Θέλω να σε δω . Αυτό είναι ο,τι χρειάζομαι πραγματικά . Ξέρω ότι μια συνάντηση θα μου φτιάξει τη μέρα . Απ'το πρωί θα ξυπνήσω χαρούμενη , με έναν κόμπο στο στομάχι , με λίγο άγχος .
Όμως πρέπει να δεχτώ ότι δεν θα υπάρξουν συναντήσεις . Τουλάχιστον προγραμματισμένες.

Μου λείπεις ρε γαμώτο .  Ήσουν τόσο διαφορετικός . Με έκανες να γελάω , να περνάω καλά . Να σε σκέφτομαι με τις ώρες . Είσαι πολύ καλός άνθρωπος . Ήσουν ειλικρινής μαζί μου . Το λέω και το πιστεύω . Θέλω να είμαστε όπως παλιά . Να μην μπορώ να σου θυμώσω . Πάντα να με τουμπάρεις . Να , τέτοια θέλω . Να μου κάνεις παράπονα , να τσακωνόμαστε για τις διαφορετικές απόψεις μας . Να προσπαθώ να σε πείσω ότι κάνεις λάθος . Να είμαι ταυτόχρονα η ''μαμά'' σου που σε προσέχει . Γιατί πραγματικά θέλω μόνο το καλό σου . Να είσαι καλά και να καταλάβεις που μπλέκεις . Είναι κρίμα ρε γαμώτο να μην είσαι στη ζωή μου . Γιατί τα κάναμε έτσι ; Ξέρω πότε είσαι πραγματικά ευτυχισμένος και πότε όχι. Τώρα πιέζεσαι και θα ξεσπάσεις .  Εγώ σε παρακολουθώ από μακριά . Δεν μπορώ να σταματήσω να νοιάζομαι για σένα .


Σ'αγαπάω πολύ γι'αυτό που είσαι και για αυτά τα γαμημένα καρδιοχτύπια που νιώθω όταν σε συναντάω . Γι'αυτά τα πόδια που κόβονται όταν σε κοιτάζω στα μάτια . Γι'αυτές τις αγκαλιές που θέλω να σου δώσω όταν μου μιλήσεις . Για όλα όσα δεν μπορώ να κρατήσω μέσα μου όταν σε βλέπω να φεύγεις . Γιατί τότε είναι που γυρνάω και θέλω να σου πω μην φεύγεις , θέλω να μιλήσουμε , θέλω να μιλήσουμε για τότε , να μου πεις την αλήθεια για το τι ένιωσες και πότε .

Από το αδιάρρηκτο εμείς 
στο ηπίως διερρηγμένο εγώ κι εσύ . 
Από το εγώ κι εσύ 
στο βιαίως αποκομμένο εγώ 
και στο αντίπαλο εσύ
κι από κει 
στο απειλητικό αυτός 
και στο δυσοίωνο αυτή.
Κι ύστερα ...
σπασμένο κλαδάκι ,εγώ
                     κι εσύ ...τι;

Έλα στ' όνειρο μου-Κατσιμιχαίοι
Μικρό καλοκαίρι , κρυφή πυρκαγιά βαθιά μες στην καρδιά μου τώρα καις
Μικρό καλοκαίρι , κρυφή πυρκαγιά βαθιά μες στην καρδιά μου σιγοκαίς..